ine 9 juni

9 juni

Het is alweer 9 dagen geleden dat we op het blog hebben geschreven dat de operatie niet door heeft kunnen gaan en dat de perspectieven voor Ine slecht zijn. Dat is nu niet anders geworden. Gisteren hebben we nog een bezoek afgelegd aan de oncoloog, samen met alle kinderen. Om nog eens te horen hoe deze  ( althans zeker nog voor ons ) plotselinge wending toch heeft kunnen gebeuren en hoe het nu verder gaat.

 Uiteindelijk blijkt dat niet alle kankercellen in een vroeg stadium kunnen worden ontdekt; niet met de PET scan en ook niet bij de ingrepen die Ine al heeft gehad. Het werd pas tijdens de geplande operatie van 30 mei duidelijk dat er in de buikwand de kwaadaardige kankercellen zich hadden ontwikkeld; het lab heeft dat tijdens de operatie onderzocht en bevestigd.

Na van de schrik enigszins hersteld te zijn rest het gevoel van verslagenheid; dat we met zijn allen niets meer kunnen doen dan Ine ondersteunen en de resterende tijd zo zinvol  en mooi mogelijk in te vullen. Rondom 6 juni is voor ons geen  D –Day gebleken.

We zijn sinds gisterenavond aan zee met de familie; Voor Ine best inspannend en we  hopen dat ze het volhoudt en natuurlijk dan nog met een paar dagen mooi weer.

Ine heeft nog steeds weinig tot geen energie en de misselijkheid overheerst. We proberen nog wat aan te passen met de medicijnen om dat te verbeteren. Dat gebeurt na overleg met de oncoloog en vanaf donderdag onder de begeleiding van de huisarts samen met de palliatief arts.

Ine blijft verwonderd over alle aandacht die haar ten deel valt; ze is er verlegen onder, maar waardeert alle steun in welke vorm dan ook  enorm. Het houdt haar mede op de been, hoe moeilijk “de toekomst” ook is.

Er komen allerlei verzoeken binnen om elkaar nog een keertje te zien. Met pijn in mijn hart zal ik slechts enkele  mensen kunnen  zien; mijn geest wil wel, mijn lijf kan niet meer, oals je op de foto ziet, het lijkt het aan de buitenkant nog wel wat; van binnen ben ik een “kankerroestbak”. Toegevoegd door Ine.

Ik probeer iedere week de blog bij te houden, maar ik weet niet hoeveel weken dat nog zal zijn.

Carel